Οἱ ἐρωτήσεις συνεχίσθηκαν ἐξίσου χαζές καί ἀδιανόητες:
-Ρέ, ἐσύ διέταξες νά γίνουν παπάδες ὁ τάδε καί ὁ τάδε καί ὁ τάδε;
Δέν ἤξερα τίποτε γι᾿ αὐτό τό πρᾶγμα, ἀλλά χάρηκα μέσα μου.
– Δέν διέταξα τίποτε σέ κανέναν, οὔτε εἶπα ποτέ νά γίνουν ἱερεῖς ὁ τάδε καί ὁ τάδε! Οἱ ἴδιοι ξέρουν τί ἔχουν κάνει. Ἀλλά δέν καταλαβαίνω τί σχέση μπορεῖ νά ὑπάρχει μεταξύ τῆς ἱερωσύνης καί τοῦ ὀργανισμοῦ τῶν Λεγεωναρίων γιά τόν ὁποῖο ἀκόμη μιλᾶτε.
-Ρέ, εἴτε παπάδες, εἴτε λεγεωνάριοι, εἶναι ὁ ἴδιος δαίμονας! Καί ἐσεῖς καί οἱ ἄλλοι, ὅλοι εἶστε ἐναντίον τῆς ἐπανάστασής μας. Ἀλλά θά σᾶς τσακίσουμε μέ τόν ὁδοστρωτῆρα. Δέν θά σταματήσουμε μέχρι τήν Ἀμερική!
-Κύριοι, τούς εἶπα, τό θρησκευτικό ἐπίπεδο δέν ταυτίζεται μέ τό πολιτικό! Καί ἐάν ἀπαγορεύεται κάθε πολιτική μἡ κομμουνιστική ἐργάνωση, ἡ Λαοκρατία ἀναγνωρίζει τήν νομιμότητα τῆς Ἐκκλησίας καί ἀνέχεται τίς θεολογικές σχολές.
-Ἡ ἐπανάστασή μας εἶναι ἐπιστημονική καί ἔχουν ληφθεῖ ὅλα τά μέτρα γιά τήν δημόσια καί μεγαλειώδη κηδεία τῆς Ἐκκλησίας! Τήν χρειαζόμαστε ἀκόμη για ἕνα διάστημα καί μετά θά τήν χαλάσουμε! Ἡ Ἐκκλησία σας εἶναι στήν ἐξουσία καί διάθεσή μας. Ἐπί πλέοιν εἶστε ἄχρηστοι χριστιανοί διότι ὅλη ἡ Σύνοδός σας ἦλθε στό πλευρό τῆς ἐπανάστασης. Αὐτοί οἱ ἴδιοι σᾶς ἀποκηρύσουν, ρέ! Τώρα καταλαβαίνεις;
-Θά ἦταν πολύ πιό σοφό νά προσπαθεῖτε νά καταλάβετε τί ἀκριβῶς εἶναι ὁ Χριστιανισμός καί ἡ χριστιανική ἠθική, λέω ἐγώ. Αὐτό θά ἦταν πιό ὠφέλιμο γιά ἐσᾶς.
– Δέν χρειαζόμαστε τόν σκοταδιστικό μυστικισμό σας! Καί σοῦ ξαναείπαμε ὅτι δέν μοιράζουμε τήν ἐξουσία μας μέ κανέναν. Ὅλη ἡ ἐξουσία συγκεντρώνεται στά χέρια μας. Κανένας καί τίποτε δέν μᾶς ξεφεύγει.
Πάλι χαμογέλασα πικρά. Αὐτοί συνέχισαν:
-Μᾶλλον σκέφτεσαι ὅτι ἔρχονται οἱ Ἀμερικάνοι! Θά φροντίσουμε ἐμεῖς νά μήν ἔρθουν! Ἔχουμε ἤδη στείλει τούς δικούς μας νά τούς ἐμποδίσουν νά ἔρθουν. Ἡ ἐπανάσταση δέν ἔχει πιά ἀντίπαλο. Ἡ Κίνα εἶναι μαζί μας καί ὅταν ἐξαπολύσουμε ἕνα δισἑκατομμύριο κινέζους, εἰσβάλλουμε σ᾿ ὁλόκληρο τόν κόσμο.
Ὕστερα ἐπανάρχισαν ξαφνικά:
– Ρέ, τι λέγεις, ἐκεῖνες οἱ διδασκαλίες εἶναι δικές σου ἤ τοῦ Βαλερίου;
Σιώπησα. Ἄρα τίς ἤξεραν.
(Πρόκειται γιά τίς χριστιανικές σκέψεις περί τοῦ κόσμου καί τῆς ζωῆς αὐτές πού μιλούσαμε στό Τίργου Ὄκνα, μετά ἀπό τόσα χρόνια θλίψης, μέ τόν Βαλέριο καί τούς κοντινούς του, πού ἀργότερα υἱοθετήθηκαν κι ἀπό τήν πλειονότητα τῶν κρατουμένων τοῦ δεσμωτηρίου.
– Τίς ξέρεις;
– Δέν τίς ξέρω, τούς ἀπάντησα ξερά.
-Λές ψέματα! Ρέ, ἐσύ εἶσαι ἕνας χαζός! Σκεφθήκατε καί εἴδατε ὅτι στήν πρᾶξη δέν γίνεται πιά, ὅπως γινόταν, πρίν ἀλλάξατε τίς ἰδέες!
– Οἱ ἰδέες μου εἶναι τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, τούς εἶπα ἐγώ.
-Θά σοῦ ἀποδείξουμε ὅτι προέρχονται ἀπό τήν ὁμάδα τῶν Λεγεωναρίων, εἶπαν αὐτοί.
Ὅλη αὐτή ἡ συζήτηση ἦταν ψεύτικη. Δέν ὑπῆρχε οὔτε πρόθεση, οὔτε κίνηση, οὔτε πολιτική δράση, οὔτε ἀντεπανάσταση, τίποτε ἀπολύτως, διότι εἶναι μιά χαζομάρα νά σκεφτεῖς κάτι τέτοιο στό Τίργου Ὄκνα ἤ στήν Ρουμανική Λαοκρατία τοῦ ἔτους 1958, ἀφοῦ εἴμασταν σίγουροι γιά τήν συνεχῆ ἐξάπλωση του κομμουνισμοῦ. Ἀλλά ἀπό τό τίποτε διωργάνωσαν ἕνα μεγάλο δικαστήριο, μέ ὅ,τι χρειάζεται γιά μιά νομική σκηνοθεσία.
