Posted by Φαίη στο Νοέμβριος
…Σήμερα τα πράγματα εξελίσσονται με έναν τρόπο που πηγαίνουμε στον διχασμό, όχι του εκκλησιαστικού χώρου μόνον αλλά ολοκλήρου του Έθνους.
Ξέρετε, δεν είναι το θέμα της εκκλησιαστικής περιουσίας, το κύριο, ούτε η αμοιβή των Κληρικών, η ασφάλειά μας κλπ., είναι ότι τρέφεται ο λαός μας με ψευδαισθήσεις. Όταν ακούμε «περιουσία» κλπ, νομίζουμε ότι οι παπάδες έχουμε στις καταθέσεις μας μέρος της εκκλησιαστικής περιουσίας και μάλιστα οι Αρχιερείς -αυτή η περιουσία, όση έμεινε, μετά από τις 220 περίπου αναγκαστικές απαλλοτριώσεις από το 1833 μέχρι το 1950. Υπάρχει βιβλίο γι’ αυτό το θέμα του μακαρίτη Μητροπολίτου Λαρίσης Δωροθέου περί του αναπαλλοτριώτου της εκκλησιαστικής περιουσίας. Ακούει λοιπόν ο λαός μας, όσοι δεν έχουν στενή σχέση με την πνευματική εκκλησιαστική ζωή και νομίζουν ότι οι παπάδες μαλώνουμε και φωνάζουμε για τα κέρδη μας, για τα χρήματά μας, για την περιουσία μας.
Θα σας πω λοιπόν δύο λόγια, ότι το πρόβλημα είναι πολύ βαθύτερο και ουσιαστικότερο απ’ όσο φαίνεται.
Νομίζω ότι γίνεται μία υπεκφυγή. Άκουγα μέχρι το μεσημέρι ότι ορίστηκε ή θα επρόκειτο να ορισθεί μία επιτροπή ιεραρχών να συζητήσει το θέμα. Εδώ χρειάζεται απευθείας λύσις. Να ακουσθούν δηλαδή όλοι οι Μητροπολίται μας και να ακουσθεί και ο Κλήρος ο εφημεριακός. …
Υπάρχει τεράστια ευθύνη σε αυτήν την συνοδική επιτροπή που όπως μου λέτε επρόκειτο να ορισθεί ή ορίσθηκε για την μελέτη του προβλήματος. Ποιά απόφαση θα λάβει η επιτροπή αυτή. Κρίνονται όλοι οι Ιεράρχες μας και ομολογώ ότι δεν συμφωνώ με την αποχώρηση. Έπρεπε να μείνει κανείς εις την Σύνοδο και να δώσει την μάχη. ….
Το πρόβλημα είναι πολύ βαθύτερο. Όταν το 1952 ο μακαρίτης ο πρωθυπουργός ο Πλαστήρας απεφάσισε, το ράσο, οι Κληρικοί, να αμείβονται από την Πολιτεία, δεν το έκαμε χαριστικά αλλά έναντι των όσων, όπως είπα πριν, άρπαξε η Πολιτεία διαδοχικά από την Εκκλησία. Αυτή η περιουσία είναι κυρίως αγροτικές περιοχές, είναι κτήματα -λιγότερα είναι τα σπίτια τα οποία υπάρχουνε εδώ κυρίως στην Αττική και σε μεγάλες πόλεις- και όλα αυτά είναι καταγεγραμμένα, πληρώνει φορολογία ο εκκλησιαστικός χώρος, είναι δηλαδή όλα ανοιχτά χαρτιά στα χέρια και στα μάτια της Πολιτείας.
Νομίζω ότι απειλείται όχι μόνον η Πίστη αλλά και το ίδιο το Έθνος. Η ενότητα του Έθνους είναι ο ίδιος ο εκκλησιαστικός χώρος. Παρά τις αδυναμίες μας -και οι Κληρικοί άνθρωποι είναι- διατηρούμε το υψηλότερο ήθος απέναντι μάλιστα στον οιονδήποτε πολιτικό κόσμο και την μεγαλύτερη φιλοπατρία. Είναι δύναμη λοιπόν ο εκκλησιαστικός χώρος και πρέπει να διαλυθεί.
Το πρόβλημα κύριε Στρουμπάκο ριζώνει εκτός Ελλάδος. Είναι μόνιμη η προσπάθεια της Ευρώπης -της άλλης Ευρώπης γιατί κι εμείς Ευρώπη είμαστε- να διαλυθεί ο ελληνισμός. Αυτό επιτυγχάνεται με την διάλυση του εκκλησιαστικού χώρου που είναι ο πυρήνας της ενότητας του Ελληνισμού. …
Από την εποχή του Καρλομάγνου του μεγαλύτερου εχθρού του ελληνισμού -κι εμείς παίρνουμε ‘βραβεία Καρλομάγνου’, είναι νόσος βλέπετε όλου του πολιτικού μας κόσμου- από την εποχή εκείνη υπάρχει άσπονδο μίσος της φραγκικής και τευτονικής, γερμανικής δηλαδή, Ευρώπης εναντίον της Ορθοδοξίας.
Γιατί. Η Ορθοδοξία είναι πάντοτε στο στόχαστρο των φραγκικών δυνάμεων επειδή είναι το μόνο διαφοροποιητικό στοιχείο του Έθνους μας από την Δύση. Μην ξεχνάμε δε ότι και η κομμουνιστική Ρωσία, ο μαρξισμός, γεννήθηκε στη Δύση και μετεφέρθηκε από τον Λένιν με την υποστήριξη του Κάιζερ της Γερμανίας, Γουλιέλμου, το 1917, μετεφέρθη εις την Ρωσία, την Ορθόδοξη Ρωσία.
…Από την ίδρυση του Ελληνικού Κράτους, 1830-32 μέχρι το ’36 με τα Πρωτόκολλα της Ευρώπης, από την ίδρυση του Ελληνικού Κράτους, έπαψε ο ελληνισμός να λαμβάνει αποφάσεις για τον εαυτόν του μέσω των κυβερνητών του. Ο μόνος Ορθόδοξος καθ’ ολοκληρίαν κυβερνήτης ήταν ο Ιωάννης Καποδίστριας. Από εκεί και πέρα έχουμε πολιτικούς και διανοουμένους που υπηρετούν την Δύση και τα δυτικά σχέδια. Δεν απολυτοποιώ, δεν εκτείνω σε όλον τον χώρο των πολιτικών και των διανοουμένων αλλά και οι λίγοι εκείνοι από τις δύο πλευρές που θέλουν να σκεφθούν και να αποφασίσουν ελληνικά, ελέγχονται από ξένα κέντρα.
Ξέρετε ο ρωμαιοκαθολικισμός, ο παπισμός δηλαδή, και ο προτεσταντισμός στην πληθωρικότητά του -είναι πολλοί οι προτεσταντισμοί- είναι γέννημα δυτικών εξελίξεων, είναι δυτικά κατασκευάσματα, όπως είπα και ο μαρξισμός…
…Εγώ πιστεύω… ότι τα κέντρα λήψεως αποφάσεων και σε αυτό το θέμα δεν είναι στην Ελλάδα. Εμείς απλώς υπηρετούμε τα ξένα συμφέροντα και τα ξένα σχέδια.
– Είναι πολύ σοβαρό αυτό που λέτε πατέρα Γεώργιε.
Βεβαίως. Είναι απόλυτη πεποίθησή μου και δεν είναι σκέψις μου. Μελετώ 60 χρόνια δυτικά αρχεία και ξέρω πως δουλεύουν και στον πολιτικό και στον εκκλησιαστικό, στον χριστιανικό μάλλον, χώρο οι ξένοι.
Το ερώτημα είναι: Έπρεπε και ο εκκλησιαστικός χώρος δια της ηγεσίας του να ενταχθεί στα σχέδια τα οποία θέλουν την διάλυση της Ελλάδος; Την διάλυση του Έθνους;
…Αυτό που λέμε «χωρισμός Πολιτείας-Εκκλησίας», είναι λυμένο το θέμα με τον νόμο 590 του 1977. Είναι διακριτοί οι ρόλοι, συνταγματικά κατοχυρωμένοι. Γιατί ο νόμος αυτός είναι απόρροια του Συντάγματος του 1975. Ξέρουμε λοιπόν που συναντώμεθα, που δίνουμε τα χέρια η Πολιτεία και ο εκκλησιαστικός χώρος -δεν εννοώ τους Ιεράρχες μόνο, εννοώ όλο τον Κλήρο- για να υπηρετήσουμε τον ίδιο λαό. Γιατί να μην μείνουμε; Θέλει το Κράτος να μην μεροληπτεί; Μα είναι το Σύνταγμα. Λένε ότι υπάρχουνε οι ξένοι και λοιπά. Και το πρόβλημα των ξένων στο πλαίσιο αυτό εντάσσεται αλλά δεν είναι του παρόντος.
Έχουμε λοιπόν δυνατότητες να έχουμε διακριτούς ρόλους και στο θέμα του στρατού. Για σκεφθείτε οι Ορθόδοξοι να πούμε ότι δεν παίρνουμε όπλα. Ο μη γένοιτο. Αλλά κάποιοι θέλουν να μην υπερασπίζουμε αυτόν τον τόπο. Στον χώρο της οικογένειας. Στον χώρο της κοινωνίας και της προσφοράς, κοινωνικής υπηρεσίας στους αναξιοπαθούντες. Για σκεφθείτε να σταματήσουν οι παπάδες -οι παπάδες κάνουν το έργο, οι Μητροπολίται βέβαια συνευδοκούν αλλά οι απλοί παπάδες κάνουμε το έργο- για σκεφθείτε παύουμε να βοηθούμε τους άλλους, κλείνουμε τις Εκκλησίες τα συσσίτια δηλαδή. Έπειτα είναι και ο χώρος της Παιδείας. Γίνεται τόσος θόρυβος για τα Θρησκευτικά και λοιπά, που δεν είναι Θρησκευτικά είναι μάθημα της Πίστεως και του πολιτισμού μας. …
…Υπάρχουν κέντρα λοιπόν που θέλουν την διάλυση του ελληνισμού. Το τραγικό είναι ότι υπηρετούμε αυτά τα κέντρα.
– Ποιοί τα υπηρετούν όμως πατέρα Γεώργιε;
Τα πρόσωπα που αναμιγνύονται σ’ αυτές τις υποθέσεις. Σας είπα, εγώ δεν επιτίθεμαι … είμαι και Κερκυραίος, η πολιτική μου είναι διπλωματική.
Οπότε λοιπόν αυτό είναι το τραγικό και πέφτω στα πόδια και παρακαλώ τον Μακαριώτατο να ανακρούσει πρύμναν. Να μην συνεχίσει αυτήν την προσπάθεια, θα είναι εις βάρος ολοκλήρου του Έθνους.
…Ξέρετε, υπάρχει πάντοτε η αρχή της συναλληλίας, ρόλοι διακριτοί αλλά δίνουμε τα χέρια και εργαζόμεθα για τον ίδιο λαό, και βοηθούμε τον ίδιο λαό.
…Συγνώμη κ. Στρουμπάκο, μιλώ με κάποιο πάθος διότι υποφέρω αυτήν την στιγμή. Είμαι στα τέλη του βίου μου αλλά δεν θα περίμενα ποτέ, όχι για μένα ο οποίος έχει την σύνταξη του καθηγητού πανεπιστημίου -όση είναι αυτή η σύνταξη, εγώ δάσκαλος πανεπιστημιακός υπήρξα δεν έζησα από το ράσο, ούτε από τυχερά ούτε από τίποτα- αλλά βλέπω τους αδελφούς μου Κληρικούς οι οποίοι είναι πολυφαμελίτες -ο παπάς κάνει παιδιά- και βλέπω να είναι στον αέρα, διότι ουδεμία υπόσχεση της οιασδήποτε Πολιτείας μπορεί να γίνει σεβαστή. Από την μία στιγμή στην άλλη μπορεί να αλλάξει και θα αλλάξει. Και δεν μιλώ για κόμματα, μιλώ για όλον τον πολιτικό μας κόσμο.
