Eρωτεύεσαι αυτόν που σου λείπει και χρειάζεσαι….
Ερωτεύεσαι αυτόν που έχεις ανάγκη για να συμπληρωθείς και να ολοκληρωθείς….Ερωτεύεσαι αυτόν για τον οποίο νιώθεις μέσα σου ένα ανερμήνευτο κάλεσμα σαν δίψα ….
Ο Χριστός είναι έρωτας έλεγε ο Όσιος Πορφύριος. Ο νυμφίος είναι ο εραστής του σύμπαντος κόσμου. Είναι ο γαμπρός που έρχεται προκλητικά για να αναπλάσει την πόρνη σε παρθένα (ανθρώπινη φύση), όπως έλεγε και ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος. Μπαίνουμε ερωτικά σε αυτή την σχέση; Ποια είναι η δική μας απάντηση στο ερωτικό κάλεσμα του Θεού προς την ύπαρξη μας; Αν δεν μπεις ερωτικά με όλο σου το είναι η σχέση είναι νεκρή. Οι μοναχοί λέγονται εραστές για αυτόν τον λόγο. Δεν δίνουν απλά κάτι σε αυτή τη σχέση με τον Χριστό αλλά δίνουν την ύπαρξη τους ολόκληρη. Δίνουν όλο τους το είναι για μεταμόρφωση μέσα σε αυτήν τη σχέση, μέσα απο την άσκηση. Υποβιβάσαμε και ταυτήσαμε την ερωτική ορμή για ένωση με τον Θεό και τη δίψα για θέωση σε σεξουαλική ηδονική ναρκισσιστικής χρήσης. Η σωματική επαφή σαν ερωτική πράξη ειναι το αποτέλεσμα μιας ερωτικής σύνδεσης των δύο προσώπων ως ένωσης και κοινωνίας και βλέπουμε το αποτέλεσμα όλων αυτών να είναι ο καρπός της δημιουργίας ο ερχομός ενός νέου ανθρώπου στο κόσμο.Και βλέπουμε οτι όλή αυτή την ευλογεί ο ίδιος ο Κύριος στο Ιερό Μυστήριο του Γάμου οπου ξεκινάει ένα υπεροχο ταξίδι. Δεν σημαίνει όμως, ότι ο έρωτας μένει μονο εκεί….Πάει παντού και πάντα στα πάντα …Και κυρίως έιναι η βάση στην σχέση μας με τον Θεό…
Αν δεν είσαι ερωτευμένος με τα πάντα δεν μπορείς να κάνεις πνευματική ζωή. Αν δεν έχεις έρωτα με τον Χριστό, με τη φύση, τη δουλειά σου , την οικογένεια σου . Αν δεν δίνεις ολοκληρωτικά τον εαυτό σου και κρατάς εγωϊστικά μπόσικα, δεν μπορείς να ολοκληρωθείς ποτέ. Κρατάμε, λέμε, πράγματα για τον εαυτό μας με σκοπό να τον προστατέψουμε αλλά με αυτόν τον τρόπο τον ακρωτηριάζουμε από κάθε μορφής εσωτερική ολοκλήρωση. Πώς θα νιώσω όταν δεν είμαι παρών ; Πώς θα νιώσω όταν κάνω προσευχή και είμαι παρών με τα χείλη αλλά με απούσα καρδιά; Πώς θα νιώσω τον άλλον όταν βγαίνω για καφέ και μου μιλάει αλλά εγώ ταξιδεύω και τον έχω γραμμένο; Πώς θα καταλάβω το παιδί μου όταν μου λέει τα προβλήματά του αλλά εγώ σφυρίζω αδιάφορα διότι μου φαίνονται μικρά και ασήμαντα, ενώ για το παιδί μου είναι όλος ο κόσμος;
Πολλές φορές εμείς οι Χριστιανοί είμαστε ξενέρωτοι και ανέραστοι διότι βάζουμε τις σχέσεις σε κουτάκια και πρέπει με απούσα καρδιά. Μπορεί να είμαστε παντρεμένοι 30 χρόνια, να είμαστε στην εξομολόγηση 20 χρόνια και μέσα μας να υπάρχει έρημος χωρίς άνθος αγάπης. Μας σκανδαλίζει ο έρωτας γιατί τον ταυτίσαμε με το sex και σε αυτή την πλάνη χάνουμε την πραγματική αγάπη και την θεραπευτική μας μεταμόρφωση
.
Στη σχέση με τον Χριστό μπαίνουμε με αυτό που είμαστε , όπως είμαστε. Με τις αδυναμίες μας, τα πάθη, τις αμαρτίες, τις δυνάμεις, τις αρετές. Απλά χρειάζεται να μπούμε στη σχέση αυτή αυθεντικά και ας κάνει ο Χριστός μετά ό,τι θέλει!! Εμείς πάμε με το αυθεντικό είναι και την διψασμένη ερωτική επιθυμία. Δυστυχώς όμως , εμείς συνήθως του παρουσιάζουμε έναν ψεύτικο εαυτό και εκεί χάνεται η θεραπεία. Η ερωτική σχέση μετά του Θεού , γίνεται θρησκευτικό άρρωστο κόμπλεξ και εκεί διαλύεται ο άνθρωπος. Να πηγαίνουμε στον Χριστό όπως πάμε στο γιατρό! Να έχουμε σχέση με τον Χριστό όχι στημένη αλλά αυθεντική. Ο Χριστός θα καταλάβει, θα συμπονέσει και θα θεραπεύσει μια αμαρτία που έγινε από αδυναμία. Εμείς όμως του ζητάμε να ευλογήσει μία επιφανειακή αρετή που μέσα της βράζει η κακία και η τοξικότητα.
Να πηγαίνουμε στον Χριστό όπως είμαστε για να γίνουμε αυτό που θέλει Εκείνος, φυσικά με την δική μας ελεύθερη προαίρεση και συγκατάθεση. Εμείς κάνουμε το λάθος και πάμε στον Χριστό για να γίνουμε αυτό που θέλουμε εμείς, να γίνουμε δηλαδή αυτό που θέλει ο εγωισμός μας. Όχι με ενοχές , αλλά με ορμές αγαπητικές και θυσιαστικές για σωτηρία!.
Ας μπούμε ερωτικά και ελεύθερα στη σχέση με τον Χριστό , την φύση, τις σχέσεις μας με τους ανθρώπους… Να δίνουμε το είναι μας, και όχι κάτι από εμάς. Τότε θα ζήσουμε πραγματικά. Τότε θα καταλάβουμε τον Χριστό , τον γάμο, το παιδί μας….
Καλό ταξίδι αναγνώρισης…
