___Έλαβα σήμερα ηλεκτρονικά μια συγκινητική ιστορία και θεώρησα χρέος μου να την αναρτήσω αμέσως σαν προοίμιο στην επερχόμενη μεγάλη γιορτή των Χριστουγέννων και σαν ερέθισμα για την αύξηση της αγάπης μέσα μας.
________Ευχαριστώ θερμότατα τον αγαπητό μου Συνεργάτη κ. Δημήτριο Μ, Θεολόγο, ο οποίος με e-mail με έκανε κοινωνό αυτού του μηνύματος, που μεταφέρεται ηλεκτρονικά από τον ένα στον άλλο. Είναι ένα μήνυμα αγάπης σε ημέρες αγάπης!
________Πρόκειται για μια συγκινητική ιστορία, την ιστορία του Shay.
Αλήθεια, πόσα μπορεί να κάμει η αγάπη! Πόση ευτυχία μπορούμε να δώσουμε σε κάποιο αδελφό μας, κάνοντας μικρά πράγματα! Αυτό διδάσκει η ιστορία του Shay!
_______Διερωτώμαι: Θεέ μου, γιατί όλα τά παιδιά μας να μη ασκούνταν σε τέτοια κοινωνικά, πνευματικά, ηθικά αγωνίσματα, δηλ. στα παλαίσματα της αγάπης;
Θεέ μου, γιατί αυτή η πολιτικοποίηση των μαθητών από την πιό τρυφερή τους ηλικία;
Θεέ μου, γιατί η παρεχόμενη από το Κράτος εκπαίδευση προσπαθεί να σβύσει την Ορθόδοξη πίστι, τον Μονογενή Σου Υιό, το Σωτήρα Χριστό μας, από τις ψυχές των παιδιών μας; Γιατί θέλουν να μετατρέψουν τό μάθημα των Θρησκευτικών σε μάθημα Θρησκειολογίας; Γιατί αντί της χριστιανικής Ηθικής, θέλουν να διδάξουν την ηθική της Μασσωνίας, του Ισλάμ και όποιων άλλων;
Θεέ μου, γιατί μερικοί καθηγητές στα Σχολεία μας αρχίζουν να κατεβάζουν την Εικόνα Σου από τις αίθουσες της διδασκαλίας;
Θεέ μου, γιατί μερικοί πολιτικοί μας χρησιμοποιούν τά μικρά παιδιά, για να προωθήσουν τα σχέδιά τους, που είναι η κατάληψη της Εξουσίας;
Η ιστορία του Shay είναι διδακτική.
Σ΄αυτή θα προσθέσω και μερικά δικά μας στοιχεία:
__________Χθές και προχθές έγινε ο ΕΡΑΝΟΣ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ στην Μητρόπολή μας. Οι χριστιανοί μας στην συντριπτική πλειονότητά τους δέχθηκαν τους Ιερείς μας και τις Κυρίες των Συνεργείων του Εράνου με θερμότητα αισθημάτων και περισσή καλωσύνη! Μερικές -ελάχιστες- παραφωνίες υπήρξαν, αλλά αυτές πάντα υπάρχουν. Ο πόλεμος κατά της Εκκλησίας, που γίνεται με δαιμονικό ζήλο από τα ΜΜΕ εδώ καί τέσσερις μήνες, δεν κατώρθωσε να ψυχράνει τις ψυχές των χριστιανών μας. Σ’ ευχαριστώ, Θεέ μου.
__________Σήμερα ο Συνεργάτης μας κ. Τάκης Σπ., ήλθε και μου εζήτητησε ένα ραδιοφωνικό Μήνυμα για την εορτή των Χριστουγέννων. Θα μεταδοθῆ, είπε, από το ραδιοφωνικό μας Σταθμό, που εκπέμπει στους 91,2 μεγακύκλους των FM. Μας εχάρισες, Κύριε, και το δικό μας Ραδιοφωνικό Σταθμό “ΔΙΑΚΟΝΙΑ & ΜΑΡΤΥΡΙΑ”, για να μεταδίδουμε τα δικά Σου μηνύματα! Σ’ευχαριστώ, Θεέ μου.
__________Τώρα γράφω ένα κείμενο, για να το αναρτήσω στο Blog. Θα μεταδοθή ἐπειτα απὀ λίγο σ’ όλο τόν κόσμο μέσα από το διαδίκτυο, από το Internet, για να ωφεληθούν ψυχές. Μας ἐδωσες, Κύριε, και αυτή τη δυνατότητα, δηλ. το διαδίκτυο, το μπλόγκ, την ηλεκτρονική αλληλογραφία, την σύγχρονη τεχνολογία κι εμεις τά θέσαμε στη διακονία της Εκκλησίας Σου. Σ’ εύχαριστώ , Θεέ μου.
__________Χθές είχα μια μακρά συνεργασία με την Δίδα Μαρία Κ., η οποία μάς ήλθε μόλις πρό ολίγων ημερών από τήν Καλλιφόρνια των ΗΠΑ, απόφοιτος του MIT, καί με πολλά ακόμη πτυχία. Από την μεγάλη Αμερική, όπου είχε μια λαμπρή και πολύ προσοδοφόρα καριέρα, ήλθε εδώ στο Αίγιο, κοντά στην Πάτρα. Θέλει να δουλέψει για το Πανεπιστήμιο, αλλά και να εργασθή κοντά μας για τη δόξα Σου καί για τά πλάσματά Σου! Εσύ, Κύριε, τήν ἔφερες κοντά μας! Την ἐφερες κοντά μας σε μιά περίοδο μεγάλης δοκιμασίας εμού του δούλου Σου. Έφρὐαξαν οι άνθρωποι του ψεύδους! Κάποιοι με εκατομμύρια αμειβόμενοι δημοσιογράφοι των ΜΜΕ παρέστησαν εαυτούς ως υπερασπιστές των πτωχών και των αδυνάτων! Και ἀφησαν στο δρόμο άνεργους και νηστικούς τριάντα πέντε εργαζομένους!
________Ἔμαθα πιά, Κύριέ μου, ότι ἐπειτα από μια μεγάλη δοκιμασία, ἔρχεται η ευλογία Σου! Έπειτα άπό μια μεγάλη θλίψη, έρχεται η μεγάλη χαρά! Ἔπειτα από ένα ἀδικο ΚΑΤΑΤΡΕΓΜΟ, Εσύ, Κύριέ μου, έρχεσαι κοντά μου και φέρνεις ΜΕΓΑΛΑ ΔΩΡΑ. Έτσι ἐγινε και τώρα! Η Μαρία ήλθε από του πουθενά! Δεν το είχαμε σκεφθή! Δεν το είχαμε επιθυμήσει! Δεν ήταν στον προγραμματισμό μας! Ήλθε και μας αιφνιδίασε! Ήλθε αποσταλμένη από Εσέ! Ήλθε κοντά μας γιά Σένα, Κύριε! Και θα εργασθή κοντά μας για τη δόξα Σου, για τα παιδιά Σου, για το λαό Σου! Σ’ ευχαριστώ, Θεέ μου!
__________Σήμερα στο Γηροκομείο μας “Ο Αγιος Χαράλαμπος”, εδώ στό Αίγιο, ήλθαν ΟΓΔΟΝΤΑ (80) περίπου Μαθητές και Μαθήτριες από τό Λύκειο και το Γυμνάσιο της Ακράτας. Ήλθαν ,για να επισκεφθούν τους παππούδες και τις γιαγιάδες. Τους έδωσαν μεγάλη χαρά με την παρουσία τους. Σ’ ευχαριστώ, Θεέ, μου!
__________Σήμερα τά παιδιά αυτά κινήθηκαν από τήν Ακράτα στο Αίγιο με δύο λεωφορεία, τα οποία προσέφεραν ΔΩΡΕΑΝ οι διοικούντες το ΚΤΕΛ. Ναί, δωρεάν και από δική τους πρωτοβουλία.
-“Που θέλετε νά πάτε, παιδιά; ερώτησαν.
-Στο Αίγιο!
-Στο Αίγιο, είπατε; στον Οίκο Ευγηρίας; Μπράβο παιδιά, θα σας μεταφέρουμε εμείς εκεί και δεν θέλουμε χρήματα!” είπαν οι παράγοντες του ΚΤΕΛ!
______Σ’ ευχαριστώ, Θεέ μου! Η ανθρωπιά και η αγάπη δεν έσβυσαν ακόμη ούτε και στην Επαρχία μας! Σ’ ευχαριστώ, Χριστέ μου.
+ Ο ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ & ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ
20 Δεκεμβρίου 2008
ΚΑΙ ΤΩΡΑ Η ΙΣΤΟΡΙΑΤΟΥ Shay
Σε ένα δείπνο, για φιλανθρωπικό σκοπό ενός σχολείου για παιδιά με
ειδικές ανάγκες, ο πατέρας ενός αυτιστικού παιδιού διηγήθηκε την
παρακάτω ιστορία, που δεν θα την ξεχάσει κανείς από όσους την άκουσαν
εκείνη τη μέρα.
Μετά την τελετή, έκανε μια ερώτηση.

“Όταν η φύση δεν παρεμποδίζεται από εξωτερικές επιρροές, όλα γίνονται τέλεια.
Ακόμα ο γιος μου, ο Shay, δεν μπορεί να μάθει τα πράγματα όπως τα άλλα
παιδιά. Δεν μπορεί να καταλάβει τα πράγματα όπως τα άλλα παιδιά. Πού
είναι η φυσική τάξη των πραγμάτων στο γιο μου;”
Όλοι στην αίθουσα αναρωτιόντουσαν σιωπηλά και γεμάτοι απορία.
Ο πατέρας συνέχισε.
“Όταν ένα παιδί σαν τον Shay που είναι πνευματικά ανάπηρο, έρχεται στη
ζωή, η ευκαιρία να καταλάβεις την αληθινή ανθρώπινη φύση είναι, το πώς
οι υπόλοιποι άνθρωποι θα συμπεριφερθούν σ’ αυτό το παιδί.”

Και αφηγήθηκε την παρακάτω ιστορία, που θα σας παρακαλέσω θερμά να
διαβάσετε μέχρι το τέλος της.

Ο Shay κι εγώ, περνούσαμε έξω από ένα πάρκο, όπου κάποια αγόρια που
γνώριζαν τον Shay, έπαιζαν μπέιζμπολ.
Ο Shay με ρώτησε, “μπαμπά, νομίζεις ότι θα μ’ αφήσουν να παίξω μαζί τους;”
Εγώ ήξερα ότι τα περισσότερα αγόρια, δεν θα ήθελαν κάποιον σαν τον
Shay στην ομάδα τους.
Μα ήξερα, και καταλάβαινα σαν πατέρας, ότι αν του δινόταν η ευκαιρία
να παίξει, θα του έδινε πολύ μεγάλη χαρά και επίσης ένα αναγκαίο
αίσθημα ένταξης, μαζί με κάποια εμπιστοσύνη που θα γινόταν αποδεκτός
από τα άλλα παιδιά, παρά την αναπηρία του.
Πλησίασα λοιπόν ένα από τα παιδιά, και το ρώτησα χωρίς βέβαια να
περιμένω και πολλά, αν ο Shay θα μπορούσε να παίξει μαζί τους.
Το αγόρι κοίταξε γύρω του σαν να ζητούσε κάποια υποστήριξη, μα στο
τέλος απάντησε, “χάνουμε έξι γύρους, και το παιχνίδι είναι στον όγδοο
γύρο. Γιατί όχι, μπορεί να παίξει στην δική μας ομάδα, και θα
προσπαθήσουμε να τον βάλουμε να παίξει στον επόμενο γύρο, να
αποκρούσει τις βολές, αν το θέλει.

Ο Shay πήγε με δυσκολία μέχρι τον πάγκο της ομάδας, για να φορέσει την
μπλούζα της ομάδος. Τον παρακολουθούσα με μάτια δακρυσμένα και μια
θέρμη στην καρδιά μου.
Τα αγόρια της ομάδας, είδαν την χαρά μου, που τον αποδέχτηκαν στην ομάδα τους.
Στο τέλος του όγδοου γύρου, η ομάδα του Shay νικούσε μερικούς πόντους,
αλλά ήταν ακόμη πίσω τρεις πόντους για να κερδίσουν τον γύρο.
Στην αρχή του ένατου γύρου, ο Shay έβαλε το γάντι και έπαιξε δεξιά στο γήπεδο.
Αν και οι μπαλιές δεν ήρθαν προς την κατεύθυνσή του, έδειχνε
ενθουσιασμένος, δείχνοντας την χαρά του, και μόνο που βρισκόταν εκεί,
χτυπώντας όλο χαρά τα χεράκια του.
Το χαμόγελό του ήταν από το ένα αυτί στο άλλο, όταν με κοίταζε που τον
χαιρετούσα από την εξέδρα.
Προς το τέλος του ένατου γύρου, η ομάδα του Shay πήρε κι άλλους πόντους.
Με δύο παίκτες έξω, και τρεις έξω από την βάση, οι πιθανότητες να
κερδίσει γύρους, ήταν κοντά στην βάση, και ο Shay καθορίστηκε σαν ο
επόμενος για να αποκρούσει τις βολές.
Σ’ αυτό το κρίσιμο σημείο, αναρωτήθηκα αν θα αφήσουν τον Shay να
δοκιμάσει να αποκρούσει, και να χάσουν τις πιθανότητες να κερδίσουν το
παιχνίδι.
Για μεγάλη μου έκπληξη, …..τον άφησαν!
Όλοι γνωρίζανε ότι ήταν αδύνατον να χτυπήσει ο Shay την μπάλα, τη
στιγμή που δεν ξέρει καν, πώς να κρατήσει κατάλληλα το ρόπαλο, πόσο
μάλλον να στοχεύσει την μπάλα.
Εντούτοις, ο Shay πήρε θέση.
Ο αντίπαλος παίχτης, που πετάει την μπάλα, αναγνώρισε ότι η ομάδα του
Shay έβαλε την νίκη του παιχνιδιού σε δεύτερη μοίρα, για να δώσουν την
ευκαιρία στο παιδί αυτό, να χαρεί αυτήν τη στιγμή, γι αυτό και ήρθε
πιο κοντά, προσπαθώντας να τον βοηθήσει να τα καταφέρει ρίχνοντας την
μπάλα απαλά στον Shay.
Στην πρώτη προσπάθεια, ο Shay κούνησε αδέξια το ρόπαλο και αστόχησε.
Ο αντίπαλος παίκτης, ήρθε ακόμη πιο κοντά του λίγα βήματα, για να του
πετάξει ακόμη πιο απαλά την μπάλα. Ο Shay κούνησε πάλι αδέξια το
ρόπαλο, μα αυτή τη φορά βρήκε τυχαία την μπάλα, στέλνοντάς την πολύ
κοντά, και μάλιστα σε έναν αντίπαλο.
Το παιχνίδι τώρα, κανονικά θα είχε τελειώσει.
Ο αντίπαλος όμως, σήκωσε την μπάλα, και, ενώ θα μπορούσε να την
πετάξει στην πρώτη βάση, βγάζοντας τον Shay έξω από το παιχνίδι,
πέταξε επίτηδες την μπάλα πολύ ψηλά, πάνω από το κεφάλι του συμπαίκτη
του, και μακριά κι από τους άλλους συμπαίκτες του.
Όλοι στις εξέδρες, και από τις δύο ομάδες, άρχισαν να φωνάζουν, “Shay
τρέξε στην πρώτη βάση, τρέξε, τρέξε…”
Ποτέ στη ζωή του ο Shay δεν έτρεξε τόσο μακριά, μα έφτασε στην πρώτη
βάση γεμάτος ενθουσιασμό και με ορθάνοιχτα από χαρά μάτια, κοιτώντας
γύρω του απορημένα και σαστισμένα, να καταλάβει τι άλλο πρέπει τώρα να
κάνει…
Η εξέδρα συνέχισε τότε, “Shay, τρέξε στη δεύτερη βάση, Shay τρέξε…τρέξε..”
Με την ανάσα κομμένη και άτσαλα, έτρεξε προς τη δεύτερη βάση. Μέχρι
όμως να φτάσει ο Shay στη δεύτερη βάση, ο δεξιός αντίπαλος είχε ήδη
πιάσει την μπάλα.
Ήταν ο μικρότερος της αντίπαλης ομάδας, και είχε πλέον όλη την
ευκαιρία, να γίνει ο ήρωας της ομάδας του.
Θα μπορούσε να πετάξει την μπάλα στον συμπαίκτη της δεύτερης βάσης,
όπου θα έβγαζε έξω τον Shay, μα κατάλαβε τις προθέσεις του συμπαίκτη
του που έριχνε τις βολές, και την έριξε ψηλά, προς τον συμπαίκτη της
τρίτης βάσης.
Ο Shay έτρεξε προς την τρίτη βάση σαν ξετρελλαμένος, καθώς οι παίκτες
της ομάδας του έτρεξαν κι εκείνοι προς τη βάση.
Όλοι φωνάζαμε, “Shay, Shay, Shay!!!”
Ο Shay έφτασε στην τρίτη βάση, αλά με την κρυφή βοήθεια του αντίπαλου
παίχτη της τρίτης βάσης, ο οποίος σταμάτησε να τρέχει να προλάβει την
μπάλα, για να δείξει στον Shay την σωστή κατεύθυνση, το πού ήταν η
τρίτη βάση, λέγοντάς του “από ‘δώ, από ‘δώ Shay..”
Καθώς ο Shay πέρασε από την τρίτη, τα αγόρια και των δύο ομάδων και οι
θεατές στις εξέδρες, ξεσηκώθηκαν φωνάζοντας “Shay, τρέξε στη βάση ένα
τώρα, τρέξε στη βάση ένα..”
Ο Shay έφτασε στη βάση, πάτησε στον βατήρα, κερδίζοντας το παιχνίδι,
και όλοι τον ζητωκραύγασαν σαν τον ήρωα, που βοήθησε να νικήσει η
ομάδα.
Εκείνη την ημέρα, συνέχισε με δάκρυα ο πατέρας, τα αγόρια και από τις
δύο ομάδες, και ο κόσμος στις εξέδρες, βοήθησαν να φέρουν ένα κομμάτι
αληθινής αγάπης και ανθρωπιάς σ’ αυτόν τον κόσμο, να δώσουν χαρά σε
μια ψυχούλα, που τόσο την λαχταρούσε και που τόσο την είχε ανάγκη.
Ο Shay δεν τα κατάφερε μέχρι το επόμενο καλοκαίρι, πέθανε εκείνο τον
χειμώνα, χωρίς όμως να ξεχάσει ποτέ, πώς ήταν ο “ήρωας” που με έκανε
τόσο χαρούμενο εκείνη την ημέρα, και την χαρά που έδωσε στην μητέρα
του, και που με δάκρυα αγκάλιασε τον μικρό της ήρωα σαν πήγαμε σπίτι.

Και τώρα, ..κυρίες, …κύριοι, …ο επίλογος..
Υπάρχουν χιλιάδες ανέκδοτα που στέλνονται δια μέσου internet, χωρίς
δεύτερη σκέψη.
Μα όταν πρόκειται για ιστορίες που έχουν να κάνουν με επιλογές ζωής,
οι άνθρωποι διστάζουν.
Το ακατέργαστο, το χυδαίο, και συχνά άσεμνο, περνάει ελεύθερα μέσω του
κυβερνοχώρου, αλλά η δημόσια συζήτηση για την ευπρέπεια, πάρα πολύ
συχνά καταστέλλεται, ακόμη και στα σχολεία η και τους εργασιακούς
χώρους μας.
Εάν σκέφτεσαι να προωθήσεις αυτό το κείμενο, πιθανότατα θα κάνεις ίσως
επιλογή, στα άτομα στα οποία θα το στείλεις.
Θεωρώ προσωπικά πως ανήκω στα άτομα, που πιστεύουν πως μπορούν να
κάνουν τη διαφορά.
Όλοι έχουμε χιλιάδες ευκαιρίες στην καθημερινή μας ζωή, να καταλάβουμε
την φυσική τάξη των πραγμάτων.
Τόσες πολλές, φαινομενικά τετριμμένες αλληλεπιδράσεις μεταξύ δύο
ανθρώπων, μας δίνουν μια επιλογή:
Περνάμε κατά μήκος ενός μικρού σπινθήρα αγάπης και ανθρωπιάς;
ή παραβλέπουμε κάθε ευκαιρία, αφήνοντας αυτόν τον κόσμο ακόμη πιο κρύο;
Ένας σοφός είπε κάποτε, “κάθε κοινωνία κρίνεται, από το πώς
μεταχειρίζεται τους πιο αδύναμους ανάμεσά της”
Τώρα έχεις δύο επιλογές για το κείμενο που διάβασες..
Διαγραφή, δηλαδή δεν του δίνεις σημασία, ή..
Προώθηση, δηλαδή, αναδημοσίευσέ το…
Να έχεις μια χαρούμενη ημέρα, να έχεις μια “Shay day!”
Κάνε το σωστό, προώθησέ το, δώσε μια ακόμη μικρή ελπίδα στο να
καλυτερέψει ο κόσμος μας, να γίνει πιο ανθρώπινος, πιο συμπονετικός,
πιο αγνός..
…και, χαμογέλα!!! …μας παρακολουθούν παιδιά.

Δ.Μ.

********************************************
ΔΙΔΑΓΜΑΤΑ ΕΚ ΤΩΝ ΑΝΤΙΘΕΤΩΝ!
Η ΑΠΟΥΣΙΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ ΓΕΝΝΑΕΙ ΔΡΑΜΑΤΑ!
ΔΡΑΜΑΤΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ, ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΑ και ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ
________Έλαβα και αναδημοσιεύω την επιστολή μιας μάννας προς τον κ. Χατζηνικολάου
Ο γυιός της εργαζόταν στο ΣΗΜΑΝΤΡΟ, που ο κ. Χατζηνικολάου, τηλλεπαρουσιαστής στο σταθμό ALTER έκλεισε! Έκλεισε ΤΟ ΣΗΜΑΝΤΡΟ επειδή δεν είχε λάβει ακόμη την ἀδεια λειτουργίας. Υπαίτιοι γι αυτό ήσαν οι Κρατικές Υπηρεσιες και όχι ο μισθωτής. Ιδου λοιπόν η επιστολή.
Αγαπητέ φίλε Νίκο
Φαντάζομαι πως μου επιτρέπεις να χρησιμοποιώ την προσφώνηση «φίλε»αφού κι εσύ την χρησιμοποίησες αναφερόμενος στο όνομά μου, στην εκπομπή σου στις 20-10-2008
Η σημερινή μου ηλεκτρονική επιστολή, έχει σκοπό ενημερωτικό και συνάμα ευχετήριο, λόγω των ημερών που διανύουμε.
Αρχίζοντας από την ενημέρωση θα πρέπει να σου πω, πως ο γιος μου την μετά «ΣΗΜΑΝΤΡΟΝ» εποχή, παραμένει άνεργος. Παρόλο που φίλησε δεκάδες “κατουρημένες ποδιές”,καταστηματαρχών, ιδιοκτητών καφέ-μπαρ και εστιατορίων,όπως επίσης αρκετών εργολάβων οικοδομών ζητώντας μια θέση βοηθού, εισέπραξε μόνο αρνητικές απαντήσεις, πράγμα που δεν με εντυπωσιάζει, αφού όπως και εσύ πολύ καλά γνωρίζεις, σε μια περιοχή σαν την δική μας, που έχει πληγεί απανωτά,το τελευταίο που ψάχνουν οι επαγγελματίες είναι υπάλληλο.
Βέβαια κάποιοι εκ των τέως εργαζομένων στο «ΣΗΜΑΝΤΡΟΝ»,έχουν σταθεί τυχεροί. Κατάφεραν να μπουν στο ταμείο ανεργίας.Πληρώνονται με 430ευρώ μηνιαίως. Με αυτά τα χρήματα συντηρούν παιδιά και ετοιμόγεννες γυναίκες, πληρώνουν ενοίκιο, φως νερό, τηλέφωνο και στο ελεύθερο χρόνο τους μαζεύουν ραδίκια( ευτυχώς υπάρχουν άφθονα στην περιοχή μας)Αυτά θα φάνε στο Χριστουγεννιάτικο δείπνο τους.Κατάφερες να κάνεις πράξη την μεσογειακή διατροφή στο Αίγιο. Μπορείς να χαμογελάς.
Κι ας προχωρήσω με τις ευχές που οι μέρες επιβάλλουν.
Επειδή εσύ σίγουρα δεν κινδυνεύεις να φας ραδίκια στο χριστουγεννιάτικο δείπνο σου. Και είναι βέβαιο πως πως στο τραπέζι σου θα έχεις gourmet ορεκτικά, μια παχουλή γεμιστή γαλοπούλα, ένα ακριβό κρασί για να σβήσεις την δίψα σου και φρούτα εξωτικά για το τέλος, εύχομαι απλά η Αγια ημέρα να έχει για σένα το χρώμα που έχουν οι ζωές και η ψυχές των 35 εργαζομένων που έμειναν στο δρόμο, για να κομπάζεις εσύ για την επιτυχία σου.
Μαύρο….

Ελένη Καριοφύλλη
Μητέρα και φίλη πολλών ΑΝΘΡΩΠΩΝ σίγουρα όμως όχι δική σου
Αναρτήθηκε από + Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ και ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ στις 11:03 μ.μ.