Δεν μας έχει δοθεί
το να γνωρίζουμε ένα αντικείμενο
ως πράγμα αυτό καθ’ εαυτό
αλλά μόνο ως φαινόμενο.
Immanuel Kant
Η αντίληψη είναι αποτέλεσμα σύνθετων νοητικών και ψυχοσυναισθηματικών διεργασιών. Οι αισθήσεις δεν καταγράφουν αντικειμενικά τον κόσμο αλλά τον ερμηνεύουν υποκειμενικά.
«Ο φαινομενικός μας κόσμος, ο οποίος αποτελείται από αντικείμενα και από γεγονότα που τα αισθανόμαστε ως παρόντα γύρω μας, δεν είναι ένα άμεσο αντίγραφο του φυσικού περιβάλλοντος, αλλά το αποτέλεσμα μιας σειράς (εσωτερικών) παρεμβάσεων» (1).
Αλλά και αν ακόμη η αντίληψη μας μπορούσε να απεικονίσει αντικειμενικά τα φαινόμενα, πάλι θα επρόκειτο για αντίληψη μιας μόνο πτυχής της πραγματικότητας. Η διάσταση του πνεύματος, η οποία διακατέχει τα πάντα, παραμένει απροσπέλαστη από τις δυνατότητες των φυσικών αισθήσεων. Το ιερό παραμένει αόρατο για τα φυσικά μάτια. Οι αισθήσεις, βεβαρημένες από τις πνευματικές αστοχίες της καθημερινότητας, δεν αντιλαμβάνονται την λεπτή αγνότητα της θείας παρουσίας. Ο ψυχοπνευματικός μαρασμός σκοτίζει την αγία ορατότητα. Ο άνθρωπος παραμένει τυφλός ως προς την απανταχού παρουσία του πνεύματος της Αλήθειας.
Τα εκκοσμικευμένα μάτια απογυμνώνουν τα όντα και τα γεγονότα από το μυστικό φως της Θείας Παρουσίας. Ισοπεδώνουν το ουράνιο βάθος. Προδίδουν τον ορίζοντα της χάριτος.
Το ανθρώπινο σώμα δεν είναι αντικείμενο αλλά σαρκωμένο Πνεύμα. Υλοποιημένη ενυπόστατη Θεία Σοφία. Οίκος του Θεού. Η απογύμνωση διασύρει την πνευματική γοητεία της κρυφιότητός του. Αποδυναμώνει την εσωτερική ιδιαιτερότητα του προσώπου. Η σεξουαλική προκλητικότητα διεγείρει τα πάθη. Τα έκπτωτα μάτια του άλλου, αλλοιώνουν, παραμορφώνουν, και διαστρέφουν το είδος και το κάλλος του σώματος. Στο φυσιο-ενστικτικό πεδίο το πάθος κυριαρχεί. Η ενσώματη ιδιαιτερότητα εκπορνεύεται και διαφθείρεται. Το σώμα μεταστοιχειώνεται. Από ναός του Θεού γίνεται οίκος εμπορίου. Αντικείμενο εμπαθούς αισθησιακής συναλλαγής.
Τα ενδύματα αποτελούν πέπλο προστασίας της μοναδικότητας του προσώπου. Όπως το τέμπλο του ναού, προστατεύει από τα μάτια τα κοσμικά τα άγια των αγίων έτσι και η ενδυμασία προστατεύει από τα μάτια τα εμπαθή, το άγιο σώμα.
Η απουσία της εν-τροπής, τρέπει τον άνθρωπο προς την εξωτερικότητα. Η απελευθέρωση οδηγεί στην ολοκληρωτική δέσμευση με τα εγωικά πάθη.
Ο απελευθερωμένος, αποκόπτει τους νοηματογόνους δεσμούς με τον θεό και τον συνάνθρωπο. Υποτάσσεται στις σκοτεινές επιθυμίες του εαυτού του, βολεύει τις ανάγκες του και απογοητεύεται. Συχνάζει παρέες και απομονώνεται. Ξεσκεπάζει το σώμα του και σκοτίζει το πρόσωπό του.
Ο δρόμος της πνευματικής ανάπτυξης περνά μέσα από την συστολή και την ταπείνωση.
Η άνεση της γυμνότητας μας φυλακίζει στο επάργυρο κλουβί της φυσικής, ενορμητικής αναγκαιότητας. Η αισθητική σεμνότητα ως εύοσμο μύρο, ευφραίνει τα πνευματικά αισθητήρια. Η ωραιότητα της αγνείας, προσμαρτυρεί το άπειρο κάλλος της θείας πραγματικότητας.
Ευλογημένος ο δρόμος που οδηγεί στην πρόσληψη των Θείων ιδιοτήτων.
Ερασμιώτατος ο πατέρας της ταπείνωσης, η πηγή της αγνότητας, ο σεμνός Υιός και Λόγος του Θεού του ζώντος.
(1) Kanizsa, Legrenzi, Meazzini. 1978. I processi Cognitivi. Ed. Il Mulino, pp. 59.
