Ο τόπος που γεννήθηκα είναι γεμάτος από τραμουντάνες και καταιγίδες και τρικυμίες. Πάντα τον χτυπούν ανελέητα, χωρίς σταματημό και όμως, θαύμα πρέπει να ‘ναι, ο τόπος δεν κλονίζεται.

Ο τόπος που γεννήθηκα και περπάτησα, πάντοτε χτυπιόταν και πάντοτε χτυπιέται, έτσι είναι πάντα. Όλοι πάνω του λυσσομανούν και όλοι πάνω του χτυπιούνται, όλοι θέλουν να τον κατασπαραξουν και να τον εξαφανίσουν και όμως, ο τόπος είναι αξεπέραστος και ακλόνητος.

Στον τόπο που γεννήθηκα, οι άνθρωποι είναι πολλές φόρες τραυματισμενοι και πονεμένοι και όμως αν μείνουν·και πατήσουν εκεί πάνω, γίνονται τραγουδιστάδες και χορευτάδες της κάθε χαράς, του κάθε καημού και του κάθε πόνου .

Ο τόπος που γεννήθηκα και αγάπησα είναι πάντοτε τέτοιος. Όταν πεθάνεις, σε τραγουδούν και όταν ζεις τραγουδάς. Εκεί ο θάνατος γίνεται πανηγύρι. Εκεί η αλλαγή γίνεται Ανάσταση .

Έτσι είναι πάντα ο τόπος που γεννήθηκα και έτσι πάντα θα μείνει. Το όνομα αυτού του τόπου, είναι ο τόπος μας, λέγεται Εκκλησία όπου τον κάθε θάνατο τον κάνει πανηγύρι και την κάθε μετάβαση σε άλλη μορφή ζωής την κάνει Ανάσταση .

Ράδιο Παράγκα
Συνέντευξη με τον Αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο

π.Κωνσταντίνος Στρατηγόπουλος