Ο Πανοσ. Αρχιμανδρίτης π. Εφραίμ, κατά κόσμον Γεώργιος Γκιλίνης του Πέτρου, γεννήθηκε στις Φέρρες του Έβρου τον Απρίλιο του 1956. Από την παιδική και εφηβική του ηλικία διακρίθηκε για την αγάπη του στην Εκκλησία και την κλίση του στο Μοναχισμό. Σπούδασε στη Θεσσαλονίκη. Συνδέθηκε πνευματικά με το Γέροντα Εφραίμ το Φιλοθεΐτη και σε ηλικία 21 χρονών, μετά το θάνατο του σαρκικού του πατέρα, προσέρχεται στην Ιερά Μονή Φιλοθέου Αγίου Όρους, ως δόκιμος μοναχός. Μετά από ένα χρόνο, το 1978 χειροθετείται μοναχός, και στις 9 Μαρτίου 1980 χειροτονείται Ιεροδιάκονος της Μονής από τον Θεοφιλέστατο Επίσκοπο Ροδοστόλου π. Χρυσόστομο και αναλαμβάνει Προϊστάμενός της το 1981. Γίνεται Μεγαλόσχημος μοναχός το 1983, χειροτονείται το ίδιο έτος Πρεσβύτερος από το Σεβασμ. Μητροπολίτη Σισανίου και Σιατίστης π. Αντώνιο και το 1992 αναλαμβάνει Καθηγούμενος της Ιεράς Μονής Φιλοθέου ως την Τετάρτη 11 Ιανουαρίου 2001, που υποβάλλει την παραίτησή του. Από 18 Ιουλίου 2001, ασκείται και υπηρετεί ως Δικαίος στην Ιερά Βατοπαιδινή Σκήτη του Αγίου Ανδρέου στις Καρυές του Αγίου Όρους. Λίγες ημέρες μετά την ενθρόνησή του στην περίφημη αυτήν αγιορείτικη Σκήτη, είχαμε την ευκαιρία να συζητήσουμε μαζί του – ο π. Εφραίμ ήταν συμμαθητής του πνευματικού μας, π. Αθανασίου – και να μας παραχωρήσει την παρακάτω συνέντευξη. Φέτος, συμπληρώνει 24 χρόνια στο Άγιον Όρος και βαδίζει με τη Χάρη του Θεού, στον 25 χρόνο.
+++
ΕΡ.: Γέροντα, γνωρίζουμε ότι εκ παραδόσεως το Αγιον Όρος κρατεί μια αυστηρή ορθόδοξη στάση έναντι των αιρετικών. Πείτε μας, σας παρακαλούμε, στους αιρετικούς παραμένει η Χάρη του Θεού;
ΑΠ.: Εκ της Ιεράς Παραδόσεως είναι αποδεδειγμένο ότι η αίρεση, το σχίσμα και η πλάνη του νοός απομακρύνουν τον άνθρωπο από τη Θεία Χάρη, εκτός κι αν ο αιρετικός μετανοήσει. Και αυτό είναι μια εμπειρία. Γι’ αυτό το λόγο, η Εκκλησία μας, αγαπά τον αιρετικό αλλά όχι την αίρεσή του. Ο αμαρτωλός, όποιος κι αν είναι, – ο αιρετικός είναι αμαρτωλός – αν μετανοήσει ουσιαστικά και αληθινά, όχι λεκτικά και ψεύτικα, μπορεί να σωθεί και να αγιάσει. Ο αιρετικός που εμμένει στην πλάνη και στην αίρεση είναι νεκρός και όχι ασθενής. Παντελώς νεκρός, διότι δεν έχει τη χάρη του Αγίου Πνεύματος. Αυτό το ομολογεί η Ιερά Παράδοση της Ορθοδοξίας μας.
ΕΡ.: Νομίζετε ότι στο μέλλον μπορεί να υπάρξει κάποια ένωση του παπισμού με τη Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία;
ΑΠ.: Εμείς ευχόμεθα υπέρ της των πάντων ενώσεω.Εδώ και 2001 χρόνια προσευχόμεθα γι’ αυτό. Αυτές οι αιτήσεις, υφίστανται από τα πανάρχαια χρόνια, γιατί και τότε είχαμε αιρετικούς, λ.χ. αρειανούς, μονοφυσίτες αλλά και μεμονωμένα άτομα και ομάδες που είχαν αποσχιστεί από την Εκκλησία. Επιθυμούσε και επιθυμεί η Εκκλησία την ένωση και την επιστροφή των αιρετικών. Όχι για να αυξηθούμε αριθμητικά, αλλά για να ζήσουμε την Αλήθεια τώρα σε αυτήν τη ζωή και στον Παράδεισο αύριο. Η δογματική θεολογία, τα δόγματα με μαθηματική ακρίβεια μάς οδηγούν στον Παράδεισο. Η Ορθοδοξία, ως άγρυπνος οφθαλμός, μισεί την αίρεση, δε μισεί τον άνθρωπο που φέρει την αίρεση. Όταν, όμως, βλέπει ότι δε μετανοεί στην πράξη, τότε η μητέρα Εκκλησία πρέπει να κρατά μια διακριτική απόσταση. Αυτό δεν είναι μίσος.
ΕΡ.: Στο πετραχήλι και στη ράβδο σας έχετε την πνευματική καθοδήγηση τόσων ψυχών και εντός και εκτός του Αγίου Όρους. Πόσο δύσκολη είναι αυτή η αποστολή του πνευματικού πατέρα στη σύγχρονη εποχή;
ΑΠ.: Αφού υπενθυμίσω ότι ένας πρέπει να είναι ο πνευματικός πατέρας, θέλω να υπογραμμίσω πως η πνευματική καθοδήγηση των ψυχών, είναι όντως το δυσκολότερο απ’ όλα τα έργα κατά τον Άγιο Χρυσόστομο, διότι υπάρχουν αναρίθμητοι πόνοι πνευματικοί στην αναγέννηση έστω και μιας ψυχής. Η πνευματική μήτρα, η κολυμβήθρα που αναγεννά τον άνθρωπο, είναι το Ιερό Εξομολογητήριο. Ο πνευματικός πατέρας υφίσταται πολλούς κόπους, μύριες θυσίες, που άλλοτε γίνονται αντιληπτές άλλοτε όχι, αλλά καταγράφονται από το Άγιον Πνεύμα.
filotheou321.jpg
Δεν είναι εύκολο να αλλάξει ο τρόπος σκέψης κάποιου, η συμπεριφορά, η νοοτροπία ή να θεραπευτούν τα πάθη, να κλαδευτούν και να φυτευτούν στη θέση του εμπαθούς μέλλοντος αρετές να αυξηθούν οι αρετές, και τελικά να εισαγάγεις έναν άνθρωπο στον Παράδεισο σεσωσμένο. Η αποστολή του πνευματικού πατέρα ήταν από την εποχή του Αποστόλου Παύλου και εξακολουθεί να είναι η δυσκολότερη. Αγωνίζεται να ανακαινίσει και να διατηρήσει ανακαινισμένο έναν άνθρωπο, μια ψυχή που την επιβουλεύεται ο δαίμονας! Ο πνευματικός πατέρας διακονεί τους άλλους, δεν τους εξουσιάζει. Τους διακονεί με αγωνία, ταπείνωση, αγάπη. Σκουπίζει τον ιδρώτα των πνευματικών του παιδιών, τα δάκρυά τους, τους αναστεναγμούς τους. Προσεύχεται, εργάζεται, σταυρώνεται.
ΕΡ.: Γέροντα, μιλήστε μας για το γέροντα Εφραίμ, τον πνευματικό σας καθοδηγητή…
ΑΠ.: Ο Γέροντας Εφραίμ, ο γνωστός με την επωνυμία ως Φιλοθεΐτης, έχει ένα ιδιαίτερο χάρισμα από το Θεό, πέρα των άλλων χαρισμάτων που τον κοσμούν, να ιδρύει και να επανδρώνει μοναστήρια. Στην Ορθοδοξία μας, οι κτήτορες Nαών και Mονών από αρχαιοτάτων χρόνων μνημονεύονται με ευλάβεια, υπέρ των μακαρίων και αειδήμων κτητόρων ακούμε στις Ιερές Ακολουθίες. Ο γέροντας, ως κτήτορας πολλών μοναστηριών, μνημονεύεται και θα μνημονεύεται εις τους αιώνες. Η ιερή αυτή μορφή παράγει ως σήμερα – αυτήν την ώρα που μιλάμε – πνευματικό στρατό για τη Βασιλεία των Ουρανών. Ο Γέροντας Εφραίμ είναι πεπεισμένος πως στην αντίχριστη αυτή εποχή και σε κάθε εποχή η πνευματική ζωή, ο πνευματικός τρόπος ζωής, είναι ο καταλληλότερος στρατός για να επιτύχεις την αναχαίτιση του σατανά, ήτοι του αντιχρίστου. Δημιουργεί και κατευθύνει μοναχούς, δηλαδή ανθρώπους αναγεννημένους εν Πνεύματι Aγίων,που σκέφτονται και μιλάνε πνευματικά.
Είναι ο πνευματικός πατέρας πολλών αφιερωμένων ψυχών. Έχει, τέλος, δημιουργήσει με τη Χάρη του Θεού, πολλά μοναστήρια, περίπου 17 στην Αμερική, ανδρικά και γυναικεία, με δύναμη 150 ψυχών. Εδώ στην Ελλάδα, δικά του πνευματικά παιδιά βρίσκονται στις Ιερές Μονές του Αγίου Όρους Φιλοθέου, Ξηροποτάμου, Βατοπεδίου, στα Κατουνάκια, εδώ στη Σκήτη του Αγίου Ανδρέου και αλλού εντός και εκτός του Άγιου Όρους. Είθε οι ευχές του και οι προσευχές του να μας συνοδεύουν πάντα.
Γέροντος Εφραίμ,
Δικαίου Σκήτης Αγίου Ανδρέα Καρυών