Αρκετές φορές ο άνθρωπος, στο διάβα της ζωής του, ευρίσκεται αντιμέτωπος με το μέγα πρόβλημα της “θεοδικίας”, όπως το γιατί να υπάρχουν τα κακά στον κόσμο. Πολλά σχετικά βασανιστικά ερωτήματα απαιτούν την απάντησή τους. Επειδή όμως οι ποθητές απαντήσεις, είτε δεν έρχονται καθόλου είτε έρχονται με διαφορετικό τρόπο απ’ ό,τι θα επιθυμούσε ο άνθρωπος, αλλά και πάμπολλες φορές δίδονται εντελώς λανθασμένες ερμηνείες, δυστυχώς ο άνθρωπος πέφτει στην παγίδα της θεοδικίας και συμπνίγεται εντελώς από τα απειράριθμα πλοκάμια της.
Μέσα στον πόνο, στις αδικίες, στις πίκρες, στα θλιβερά απρόοπτα της ζωής, αλλά και λόγω κάποιων λανθασμένων χειρισμών, όταν μάλιστα αυτοί είναι δυσδιάκριτοι, ακόμη και πνευματικοί άνθρωποι τυφλώνονται και χάνουν εντελώς την πνευματική τους πυξίδα. Αυτό γίνεται προς “λύπη” του πανάγαθου Θεού και χαράν του ανθρωποκτόνου Διαβόλου, καθ’ ότι ο νοητός λύκος “στην αντάρα χαίρεται”. […] (Από την εισαγωγή της έκδοσης)