Τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου π. Διονυσίου Τάτση

ΠΑΛΙΑ εἶναι ἡ συνήθεια τῶν περισσοτέρων προσκυνητῶν τοῦ Ἁγίου Ὄρους νά ἐπισκέπτονται φημισμένους πατέρες, νά τούς ρωτοῦν διάφορα πράγματα καί νά τούς παρασέρνουν σέ σχολιασμό τῆς πολιτικῆς ἐπικαιρότητας, δίνοντάς τους ἐλλιπεῖς πληροφορίες. Τό ἀποτέλεσμα εἶναι ἀρνητικό, γιατί ὅ,τι ἀκοῦν τό δέχονται ὡς ὀρθό, ἀλλά στή συνέχεια τό ἑρμηνεύουν μέ τά δικά τους κριτήρια καί συμπεραίνουν ἐσφαλμένα. Οἱ πολλές γνῶμες πού ἀκοῦν τούς προκαλοῦν σύγχυση, χωρίς νά τό καταλαβαίνουν, καί τό πιό ἀνησυχητικό δέν ἀποκομίζουν καμιά πνευματική ὠφέλεια. Ἐπιστρέφοντας στά ἴδια οἱ προσκυνητές αὐτοί διηγοῦνται τά ὅσα ἄκουσαν, μέ τή δική τους πάντα ἑρμηνεία, καί προκαλοῦν ἀναστάτωση στούς ἀνυποψίαστους καί ἁπλούς ἀνθρώπους. Τό φαινόμενο εἶναι συχνό καί πρέπει νά περιοριστεῖ, ὅσο φυσικά εἶναι δυνατό κάτι τέτοιο. Οἱ πατέρες πρέπει νά προσέχουν σέ ποιούς μιλᾶνε καί τί τούς λένε. Γιατί, δυστυχῶς, πολλοί ἄνθρωποι θεωρητικά βρίσκονται ἐντός τῆς Ἐκκλησίας, στήν πράξη ὅμως εἶναι μακριά. Δέν ἔχουν καλή προαίρεση καί εἶναι περιορισμένης ἀντίληψης. Ὅποιος θέλει νά πείσει αὐτούς τούς ἀνθρώπους κοπιάζει ματαίως. Εἶναι σάν νά ἐπιδιώκει νά βάλει ἕνα κιλό γάλα σέ ἕνα μικρό φλιτζάνι. Δέν γίνεται. Θά χυθεῖ ὁπωσδήποτε.

Ἐκεῖνος πού πηγαίνε στό Ὄρος χάριν ὠφελείας, ἄς περιορίζεται σέ ἕνα πατέρα, γιά νά μή χάνει τό χρόνο του καί νά μή ταλαιπωρεῖται μέ γνῶμες πολλῶν, πού συχνά εἶναι καί ἀλληλοαναιρούμενες. Ὁ Γέροντας Παΐσιος ἔλεγε ὅτι ὅποιος συμβουλεύεται ἕνα πατέρα καί προσπαθεῖ νά ἐφαρμόσει στή ζωή του ὅ,τι τοῦ πεῖ, ἔχει θετική βοήθεια. Ἀντίθετα, ἐκεῖνος πού τρέχει ἐδῶ καί ἐκεῖ, κάνει «πνευματικό τουρισμό» καί χάνει τίς ὧρες του ταλαιπωρούμενος, χωρίς νά ὠφελεῖται.

Ὁ προσκυνητής τοῦ Ἁγίου Ὄρους πρέπει νά ἔχει ταπεινό φρόνημα καί νά περιορίζει ὅσο γίνεται τήν περιέργειά του. Μόνο ἔτσι θά μπορέσει νά ἀξιοποιήσει τόν ἱερό τόπο καί νά βιώσει μυστικές καταστάσεις, πού ἔξω στόν κόσμο κάτι τέτοιο εἶναι πολύ δύσκολο. Προσωπικά ἔχω διαμορφώσει τήν ἄποψη ὅτι ὅπου καί νά βρεθεῖ κανείς, ἄν πράγματι ἔχει πνευματικά ἐνδιαφέροντα, θά βρεῖ αὐτό πού θά τόν θρέψει καί θά τόν σταθεροποιήσει στήν κατά Χριστόν ζωή. Δόξα τῷ Θεῷ ὑπάρχουν καί ἐκτός Ἁγίου Ὄρους ἱεροί τόποι, ὅπου μπορεῖ νά βρεῖ κανείς τή γλυκύτατη ἡσυχία καί νά προσευχηθεῖ μέ κατάνυξη καί νά ἀναπτερωθεῖ. Ἴσως νά εἶναι δυσκολότερη ἡ συνάντηση μέ κάποιο ἐνάρετο κληρικό ἤ μοναχό, ἀλλά οἱ προϋποθέσεις ὑπάρχουν, ἀρκεῖ νά ἔχει κανείς πραγματική ἀναζήτηση γιά κάτι τέτοιο.

Παντοῦ ὑπάρχουν οἱ ἀληθινοί ἄνθρωποι τοῦ Θεοῦ καί μπορεῖ κανείς νά ἐπικοινωνήσει μαζί τους καί νά ὠφεληθεῖ πνευματικά. Χρειάζεται ὅμως ἡ ἀγαθή προαίρεση καί τό ταπεινό φρόνημα. Ὅταν λείπουν αὐτά καί ἀγγέλους νά συναντήσει κάποιος, δέν πρόκειται νά δεχτεῖ τήν ἐπίδραση, πού ἀπαιτεῖται, γιά νά σταθεροποιηθεῖ στήν κατά Χριστόν ζωή.