“Στον Άγγλο σύμβουλο Ταρλς Μπ., που ρωτά τί σημαίνει η προσωπικότητα του Ινδού Γκάντι για μας”.
Ως άνθρωπος σας έρχεται η ερώτηση: τί θέλει η πρόνοια του Θεού να μας πει με τον Γκάντι; Και τί μπορεί να σημαίνει η εμφάνιση αυτής της ασυνήθιστης προσωπικότητας ανάμεσα στους ηγέτες των κρατών και τους πολιτικούς της εποχής μας;
Η προειδοποίηση του Θεού είναι βεβαίως η σημασία της προσωπικότητος του τωρινού ηγέτη του μεγάλου ινδικού λαού. Μέσω αυτής της προσωπικότητας η Πρόνοια προειδοποιεί τους πολιτικούς και τους ηγέτες των κρατών όλου του κόσμου, και τους χριστιανούς, ότι υπάρχουν και άλλοι μέθοδοι στην πολιτική, εκτός της επίπλαστης συμπεριφοράς, της πονηριάς και της βίας. Η πολιτική μέθοδος του Γκάντι είναι εντελώς απλή και οφθαλμοφανής: αυτή δεν χρειάζεται τίποτα άλλο παρά τον άνθρωπο ο οποίος κραυγάζει και τον Θεό ο Οποίος ακούει.
Απέναντι στα όπλα, τις σφαίρες και τον στρατό, ο Γκάντι τοποθετεί την νηστεία και απέναντι στις πολιτικές φιλονικίες τη σιωπή. Πόσο όλα αυτά φαίνονται τιποτένια και κακόμοιρα στα μάτια των μοντέρνων ανθρώπων, έ; Στα μοντέρνα πολιτικά σχολικά βιβλία αυτά τα τρία όπλα δεν αναφέρονται ούτε στις υποσημειώσεις. Η νηστεία, η προσευχή και η σιωπή! Λίγοι ηγέτες στην Ευρώπη και στην Αμερική δεν θα έβλεπαν με ειρωνεία αυτά τα τρία μυστικά του Ινδού ηγέτη σαν τρία ξερά κλαδάκια, κατευθυνόμενα στο πεδίο μάχης εναντίον βουνού από ατσάλι και μολύβι και πυρ και δηλητήριο. Όμως, ο Γκάντι τα καταφέρνει με αυτά τα τρία «μάγια» του, τα καταφέρνει προς θαυμασμό όλου του κόσμου. Και θέλοντας ή μη οι πολιτικοί νομικοί στην Αγγλία και στις άλλες χώρες θα πρέπει στα καινούργια τους βιβλία να βάλουν ειδικό κεφάλαιο: ´´Η νηστεία, η προσευχή και η σιωπή σαν δυνατά μέσα στην πολιτική“. Τί νομίζετε; Δεν θα ήταν προς ευτυχία της ανθρωπότητας, να αντικαταστήσουν αυτοί οι μέθοδοι του αβάπτιστου Γκάντι τις πολιτικές επιστήμες με τις μεθόδους του βαπτισμένου Μακιαβέλι;
Όμως δεν είναι τόσο η μέθοδος του Ινδού ξάφνιασμα για τον κόσμο όσο το πρόσωπο το οποίο χρησιμοποιεί τούτη τη μέθοδο. Η μέθοδος είναι χριστιανική, παλιά όσο η χριστιανική πίστη, και όμως νέα σαν τη σημερινή μέρα. Το παράδειγμα της νηστείας, της προσευχής και της σιωπής έδειξε ο ίδιος ο Χριστός στους μαθητές του, εκείνοι το παρέδωσαν στην Εκκλησία, συνολικά με τα προσωπικά τους παραδείγματα, και η Εκκλησία το παρέδιδε στους πιστούς γενιά με γενιά έως τη σημερινή μέρα. Η νηστεία είναι θυσία, η σιωπή είναι εμβάθυνση στον εαυτό, ενώ η προσευχή είναι κραυγή προς το Θεό. Τούτες είναι οι τρεις πηγές της μεγάλης πνευματικής δύναμης οι οποίες κάνουν τον άνθρωπο νικηφόρο στη μάχη και προκομμένο στη ζωή. Ποιός άνθρωπος δεν μπορεί να οπλίσει τον εαυτό του με αυτό το όπλο; Και ποιά σκληρή δύναμη στον κόσμο μπορεί να καταστρέψει αυτό το όπλο; Βέβαια, αυτά τα τρία πράγματα δεν εξαντλούν όλη την χριστιανική πίστη, αλλά παρουσιάζουν μόνο ένα μέρος των κανόνων της, των υπέργειων μυστηρίων της. Δυστυχώς στην εποχή μας ανάμεσα στους χριστιανούς παραμελήθηκαν πολλοί απ’ αυτούς τους κανόνες και ξεχάστηκαν πολλά απ’ αυτά τα θαυματουργά μυστήρια. Άρχισαν να νομίζουν ότι μόνο το ατσάλι φέρνει νίκες, και μόνο τα κανόνια διώχνουν σύννεφα από χαλάζι, και μόνο με χάπια θεραπεύονται οι αρρώστιες, και μόνο με τον ηλεκτρισμό εξηγούνται όλα στον κόσμο. Και τις πνευματικές και ηθικές ενέργειες άρχισαν να τις βλέπουν σχεδόν σαν μάγια. Γι’ αυτό, νομίζω, η ελεήμων και πάντα ενεργή Πρόνοια του Θεού ανέδειξε τον Γκάντι, άνθρωπο αβάπτιστο, για να χρησιμεύσει σαν προειδοποίηση στους βαπτισμένους, ειδικά σ’ εκείνους τους βαπτισμένους, οι οποίο μαζεύουν δυστυχία στους λαούς τους χρησιμοποιώντας ωμά και σκληρά μέσα. Και το Ευαγγέλιο μας μαρτυρεί, ότι η Πρόνοια του Θεού καμιά φορά χρησιμοποιεί τέτοιες προειδοποιήσεις ένεκεν του καλού των ανθρώπων. Η ευγένειά σας θα θυμηθεί αμέσως, ότι εγώ εδώ εννοώ τον Ρωμαίο εκατόνταρχο από την Καπερναούμ. Στη μία πλευρά βλέπετε τους αρχηγούς του Ισραήλ, οι οποίοι σαν εκλεγμένοι μονοθεϊστές καυχιόντουσαν για την πίστη τους, κι όμως εν τω μεταξύ απέρριπταν τον Χριστό, και από την άλλη τον περιφρονημένο Ρωμαίο εκατόνταρχο, ο οποίος με δυνατή πίστη και ταπεινότητα προσήλθε στον Χριστό και Τον παρακάλεσε να του θεραπεύσει τον υπηρέτη. Και όταν το άκουσε ο Ιησούς, θαύμασε και είπε σ’ εκείνους που Τον ακολουθούσαν: «Αμήν λέγω υμίν, ουδέ εν τω Ισραήλ τοσαύτην πίστιν εύρον». Ο χριστιανικός κόσμος παρουσιάζει τον νέο, βαπτισμένο Ισραήλ. Ακούστε! Άραγε δεν μιλά ο Χριστός στις μέρες μας με παρόμοια λόγια στη συνείδηση των χριστιανών αρχηγών υποδεικνύοντάς τους τον σημερινό ηγέτη της Ινδίας;
Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς
