
Δε μιλούσε μόνο έγραφε μέχρι αργά το χάραμα.
Βουρκώσανε τα μάτια του
και μέσα στις κόρες μετέωρη εκείνη...
Πήγε στο μουράγιο και μπήκε στη βάρκα του.
Υπέροχο ταξίδι θα ξεκινούσε
και απελπιστικά επικίνδυνο,
χωρίς άγκυρα, χωρίς πυξίδα,
αλλά με συντροφιά του εκείνη!
Αυτή, φύλακας άγγελος,
η Παναγιά του πελάγου,
η σύντροφος στον αγώνα του
με τα θεριά- κύματα.
Την κοίταζε στα μάτια και ταξίδευαν.
Είχαν διανύσει μίλια και μίλια
με μόνο οδηγό τα μάτια της.
Στο βάθος ορίζοντας κανένας
μόνο η θάλασσα, μπλε, πράσινη και γκρίζα
κι
Διαβάστε Περισσότερα [...]