ΣΥΛΛΟΓΙΚΟ ΕΡΓΟ
ΠΕΡΙΛΗΨΗ Μέσα σ᾿ ἕνα κόσμο ὁ ὁποῖος διέρχεται κρίση πνευματικῶν ἀξιῶν, ἕνα κόσμο ξεπεσμένο στὸ τέλμα τῆς ἠθικῆς ἀσυδοσίας καὶ τῆς ψυχικῆς ἀνισορροπίας, ὁ σύγχρονος ἄνθρωπος ἀναζητεῖ νὰ βρεῖ καταφύγιο στὴν Ἐκκλησία καὶ ἰδιαίτερα στοὺς φύλακες τῆς πίστης, τοὺς μοναχούς. Ἕνα τέτοιου εἴδους πνευματικὸ καταφύγιο ἔγινε γιὰ δεκαετίες μέσα στὸ «περιβόλι τῆς Παναγίας» ὁ ἐνάρετος Ἄνθιμος Ἁγιαννανίτης, ὁ πνευματικός. Ὁ ἴδιος ἔγινε σκεῦος ἐκλογῆς τῆς χάριτος τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καὶ καταξιώθηκε στὶς συνειδήσεις τῶν πιστῶν ὡς χαρισματικὸς πνευματικὸς πατέρας καὶ ἀγωνιστὴς μοναχός. Μὲ τὴ μεγάλη του ὑπομονὴ καὶ τὴν καθαρότητα τῆς προσευχῆς του, ἐνστερνίστηκε τὸ πνευματικὸ διακόνημα νὰ παρηγορεῖ τοὺς πονεμένους, γινόμενος μέτοχος τῆς χαρᾶς καὶ τῆς λύπης τοῦ πλησίον. Ἡ ζωὴ τοῦ γέροντος Ἀνθίμου εἶναι ζωὴ ὁσιακή. Ὁ γέροντας Ἄνθιμος ὁ πνευματικὸς μὲ πολλὴ ἀγάπη καὶ πόνο ψυχῆς στράφηκε στὸν πλησίον ποὺ εἶχε ἀνάγκη καὶ μεσ᾿ ἀπ᾿ αὐτή του τὴν προσφορὰ καθαγιάστηκε. Γιατὶ ἡ προσφορά του ἦταν ἀνιδιοτελὴς καὶ ἀποσκοποῦσε μόνο στὴ σωτηρία τοῦ πλησίον. Διακονητής… τῆς ἀγάπης. Ξεχύλιζε τὸ εἶναι του ἀπὸ ἀγάπη.