— Κάθε Ιερεύς οφείλει να διδάσκη ευκαίρως ακαίρως τους πιστούς του, διότι «η πίστις εξ ακοής, η δε ακοή διά ρήματος Θεού» (Ρωμ.10,17).
Έτσι λοιπόν, ο λαός με την στέρησι της γνώσεως του λόγου του Θεού χάνεται, ενώ ο Ιερεύς θα δώση φοβερό λόγο στο μελλοντικό Δικαστήριο. Άκουσε τι λέγει ο Θεός με το στόμα του προφήτου: «Ωμοιώθη ο λαός μου ως ουκ έχων γνώσιν ότι συ επίγνωσιν απώσω, καγώ απώσομαί σε του μη ιερατεύειν μοι, και επελάθου νόμον Θεού σου καγώ επιλήσομαι τέκνων σου». (Ωσηέ 4,6).
Οι κατηχήσεις και τα κηρύγματα πρέπει γενικά να γίνωνται με βάσι την Αγία Γραφή και την διδασκαλία των Αγίων Πατέρων. Να είναι καλά μελετημένα, αξιοπρόσεκτα και να αποτελούν βιώματα του Ιερέως, για να μπορούν να πείθουν τους πιστούς. Το κήρυγμα να είναι ακόμη θερμό, παρηγορητικό, κατανοητό από όλους, διανθισμένο με κατάλληλες και ευκολομνημόνευτες ιστορίες της πρακτικής ζωής. Ιδιαίτερα στην σημερινή εποχή έχουν μεγάλη σπουδαιότητα τα αντιαιρετικά κηρύγματα, δεδομένου ότι αυξήθηκαν πολύ οι αιρέσεις, για να γνωρίζη ο λαός την ορθόδοξο αληθινή πίστι και να μπορή να προφυλάσσεται από τις παγίδες των αιρέσεων.
Γέροντος Κλεόπα Ηλιέ
Πνευματικοί Διάλογοι
Εκδόσεις “Ορθόδοξος Κυψέλη”