ΑΝΑΦΟΡΑ ΣΤΗ ΘΕΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΑ ΣΩΦΡΟΝΙΟΥ(ΕΣΣΕΧ) ΚΕΦ.Ιον
ΦΑΝΤΑΣΙΑ &ΑΥΤΟΘΕΩΣΗ:
Ο φυσικος νους είναι ΕΠΙΡΡΕΠΗΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΦΑΝΤΑΣΙΑΝ &ΑΚΑΤΑΛΛΗΛΟΣ ΔΙΑ ΤΗΝ ΘΕΟΛΟΓΙΑΝ, ΧΩΡΙΣΜΕΝΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ βρισκεται εξω από τον χωρο τουΠνευματος & είναι διασκορπισμενος με την φαντασια σε ολη την κτιση.
Στο σημειο αυτό, την καρδια, αποκαλυπτει η απειροτητα του θεου & συγκετρωνει το προσευχομενο πνευμα του ανθρωπου. Εκει ΧΩΡΕΙΤΑΙ ….ΤΟ ΥΨΟΣ, της ΟΡΑΣΕΩΣ, & ΤΟ ΒΑΘΟΣ, Της ΓΝΩΣΕΩΣ. Η αυθεντικη θεωρια & γνωση του θεου είναι αναποσπαστη από αισθηση της βαθειας καρδιας. Γι’ αυτό & ο λογος του θεου βεβαιωνει ότι Ο ΚΡΥΠΤΟΣ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ είναι ενωπιιν του θεου πολυτελης.
Η εσχατη πλανη στην οποια μπορει να οδηγηθει ο ανθρωπος είναι εκεινη της ΑΥΤΟΘΕΩΣΕΩΣ, κατά την οποια ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΕΙ ΘΕΙΑ ΑΡΧΗ ΣΤΗΝ ΚΤΙΣΤΗ ΦΥΣΗ ΤΟΥ & ΠΡΟΣΧΩΡΕΙ ΣΤΗΝ ΑΙΡΕΣΗ ΤΟΥ ΠΑΝΘΕΙΣΜΟΥ, φυσικη θρησκεια του ανθρωπινου λογικου.
Ο επαιρομενος με τη φαντασια νους & η νεκρωση από τα παθη της καρδιας βρισκονται σε κατασταση που είναι εναντια στο νομο ΤΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ.
Για να γινουν λοιπον το σωμα & το πνευμα του ανθρωπου τοπος εμφαιας της δοξης του θεουχρειαζεται ο ασωματος νους να επιστρεψει & να ενωθει με το σωμα, & μαλιστα με το ενδοτατον σωμα ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ, δηλ. την ΚΑΡΔΙΑ.
Η εργασια αυτή επιτελειται αρνητικα με την ΑΠΟΘΕΣΗ ΚΑΘΕ ΑΛΛΟΤΡΙΟΥ ΝΟΗΜΑΤΟΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΝΟΥ& ΘΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΣΥΣΣΩΡΕΥΣΗ ΘΕΙΑΣ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ, ονομαζεται ΝΟΕΡΑ ΗΣΥΧΙΑ.
Η ΦΑΝΤΑΣΙΑ, ως λειτουργια του νου, συνδεεται κατ’ αρχας με την ενεργεια των χονδρων σαρκικων παθων.
Το δευτερο ειδος φαντασιας ονομαζεται ΟΝΕΙΡΟΠΟΛΗΣΗ- ΡΕΜΒΑΣΜΟΣ.
Το τριτο ειδις της φαντασιας εχει χαρακτηρα ΔΙΑΝΟΗΤΙΚΟ & βασιζεται περισσοτερο στις παραστασεις της μνημης & την διαδικασια της ΣΚΕΨΗΣ…χρησιμο για την λυση ενδοκοσμιων προβληματων & πολυτιμο για την αναπτυξη του τεχνικου πολιτισμου.
Το τεταρτο ειδος της φαντασιας είναι το πιο επικυνδυνο για τον ανθρωπο της προσευχης. Η ανθρωπινη λογικη προσπαθει να συλλαβει το μυστηριο του θεου & να αναπληρωσει εκεινα που την ξεπερνουν…..ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗ ΦΑΝΤΑΣΙΑ. Αν πολλοι το εκτιμουν σε σημειο, ώστε να το αποκαλουν ΘΕΟΛΟΓΙΚΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ, για τον Γεροντα δεν είναι ΠΑΡΑ Η ΟΔΟΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΠΛΑΝΗ……..ΠΛΑΘΕΙ ΤΟΝ ΘΕΟΝ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΕΙΚΟΝΑ &ΟΜΟΙΩΣΗ.
Ο προσευχομενος ανθρωπος εχει ως δεδομενο πιστεως ότι ο θεος επλασε τον ανθρωπο γι’ αυτό χωρις ανθρωπινες επινοησεις στρεφεται προς τον θεον με ανειδεη προσευχη ωσοτου ΕΚΕΙΝΟΣ ευδοκιμησει να του χαρισει τη γνωση του ΕΑΥΤΟΥ ΤΟΥ. Η γνωση αυτή μεταδιδεται ως κατασταση & αυτήν ο Γεροντας οριζει ΑΛΗΘΙΝΗ ΘΕΟΛΟΓΙΑ.
Αν στη συνεχεια η γνωση αυτή εκφραζεται με ανθρωπινα λογια, ωστοσο ΠΛΗΡΟΦΟΡΕΙ ΜΕ ΧΑΡΗ & ΕΜΠΝΕΕΙ ΠΡΟΦΗΤΙΚΑ…. Το λογικο κτισμα αναβαινει στον θεον όχι ΜΕ ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΟ ΣΤΟΧΑΣΜΟ Η ΔΙΑΝΟΗΤΙΚΗ ΑΦΑΙΡΕΣΗ, ΑΛΛΑ ΜΕ ΤΗΝ ΝΟΕΡΑ ΠΡΟΣΕΥΧΗ, δια μεσου της οποιας αποσπαται από κάθε εικονα & εννοια των κτιστων, για να παρασταθει γυμνο ενωπιον του θεου, προσωπο με προσωπο. Η αποσπαση δεν γινεται από καταφρονηση προς τον κτιστο κοσμο, αλλα από ποθο &αγαπη να ενωθει με τον ζωντα & αληθινο θεο.
Χωρις την ορμητικη αυτή εφεση Η ΦΑΝΤΑΣΙΑ ΚΡΑΤΑ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΩΝ ΦΑΣΜΑΤΩΝ ΤηΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ,& ΓΙΝΕΤΑΙ ΑΓΩΓΟΣ ΔΑΙΜΟΝΙΚΗΣ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ. Η ενεργεια αυτή, όταν γινει αποδεκτη & συσσωρευθει οδηγει τον ανθρωπο στον εωσφορικο πειρασμο της αυτοθεωσεως, αναγνωριζοντας δηλ. θεια αρχη στην κτιστη φυση του ….το ανθρωπινο λογικο αγομενο από τη ΔΑΙΜΟΝΙΚΗ ΦΑΝΤΑΣΙΑ καταληγει μοιραια σε φυσικες θρησκειες ..πανθειστικου χαρακτηρα.
Ο νους δεν είναι ενωμενος με την καρδια, αλλα είναι συγκετρωμενος στον εγκεφαλο. Ο ανθρωπος υποκυπτει στον πειρασμο ΝΑ ΣΤΗΡΙΧΘΕΙ ΣΤΗΝ ΛΟΓΙΚΗ & ΜΕ ΤΗ ΔΙΑΝΟΙΑ ΤΟΥ ΝΑ ΕΙΣΧΩΡΗΣΕ ΑΚΟΜΗ &ΣΤΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΤΗΣ ΘΕΙΑΣ ΥΠΑΡΞΕΩΣ. Η ΣΤΑΣΗ αυτή του διανοουμενου μολυνει από την υπερηφανεια, που τον οδηγει στη διαστροφη του ΟΡΘΟΛΟΓΙΣΜΟΥ. Ο ανθρωπος αυτος μποιρει ισως να υπερβει τον εννομικο συλλογισμο & καλλιεργη διανοητικα, ώστε να κατεχει & τον αντινομικο συλλογισμο, αλλα αυτό δεν είναι ακομη αληθινη πιστη ουτε η αυθεντικη θεωρια του θεου.
Ο Ορθολογιστης θεολογος οσο ψηλα & να ανεβει & οσο ΜΥΣΤΙΚΟ ΒΑΘΟΣ & αν πετυχει, επειδη προτασσει τον ΚΤΙΣΤΟ ΝΟΥ του, η εμπειρια του είναι ΚΑΤ’ ΟΥΣΙΑΝ ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΠΑΝΘΕΙΣΤΙΚΗΣ ΤΑΞΕΩΣ….
Τα εσχατα ορια στα οποια μπορει να φθασει είναι καποια μορφη ΦΩΤΟΕΙΔΟΥΣ ΑΥΤΟΘΕΩΡΙΑΣ.
Όταν η κτιστη ελευθερια της θελησεως στρεφεται αυτοερωτικα προς τον εαυτον του, τοτε ο ανθρωπος μενει κλειστος στην ενεργεια της χαριτος του θεου & την καταστρατηγει την ουσια & το το νοημα της ΥΠΟΣΤΑΤΙΚΗΣ ΤΟΥ ΑΡΧΗΣ, που ωφειλει να τελειωθει στην κοινωνια της με το ΑΓΙΟ ΠΝΕΥΜΑ & ΝΑ ΑΝΑΦΕΡΕΙ ΣΤΟΝ ΘΕΟΝ ΟΛΗ ΤΗΝ ΚΤΙΣΗ.
Τελος το παθος της υπερηφανειας αυξανει την ενεργεια της φαντασιας, ενώ η ταπεινωση & η ευγνωμοσυνη προς τον θεο την ΑΝΑΧΑΙΤΙΖΕΙ.
ΠΗΓΕΣ: ΒΙΒΛΙΟ/ΦΙΑ: Π. ΣΩΦΡΟΝΙΟΥ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΘΕΩΡΙΑΣ ΤΟΥ.
ΑΠΟΣΠΑΣ. ΠΕΡΙ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ
ΟΨΩΜΕΘΑ ΤΟΝ ΘΕΟΝ
ΑΣΚΗΣΗ & ΘΕΩΡΙΑ.
ΑΝΑΦΟΡΑ ΣΤΗ ΘΕΩΡΙΑ ΤΟΥ Π. ΣΩΦΡΟΝΙΟΥ ΒΙΒΛΙΟΓ. ΑΠΟ : ΖΑΧΑΡΙΑ ΙΕΡΩΜ. ΕΣΣΕΧ.
